Zaalvoetbaltoernooi
Yassine organiseerde een zaalvoetbaltoernooi. Er verscheen een artikel in HLMR Sport en Life (2013/2) in de rubriek Sport en Vrijwilligers:
Haarlemmermeer Zaalvoetbaltoernooi heeft toekomstpotentie
‘Misschien hebben we over een paar jaar wel 20 of 30 teams!’
De 20-jarige Yassine Rahaoui weet het zeker; later wil hij een beroep uitoefenen waarmee hij zijn maatschappelijke betrokkenheid toont. Hoewel hij nu HBO-Bedrijfsadministratie studeert en ook zeker verwacht dat hij in het boekhoudvak zal geraken, vindt hij intrinsiek dat mensen wat meer oog voor elkaar moeten hebben en dus ook de handen uit de mouwen moeten steken. Yassine is in ieder geval goed op weg. Voor de tweede keer organiseerde hij in oktober het Haarlemmermeer Zaalvoetbaltoernooi, in de FBK-hal. “Ik leer hier veel van,” zegt hij. “Ik moet vooral wat meer zakelijkheid ontwikkelen.”
En, je moet teleurstellingen kunnen incasseren. “Ja, het heeft me uiteraard tijd gekost om dit te organiseren – en daar klaag ik ook zeker niet over – maar dan is het wel jammer dat een paar teams ‘gewoon’ niet komt opdagen. Nee, dat is niet mijn stijl. Afspraak is toch afspraak? Zo lijkt me.”
Toch lijdt het humeur van Yassine er niet onder, want er wordt fanatiek en goed gevoetbald door de 8 verschillende teams die er wel zijn. “Ik heb een programmaboekje gemaakt, er is gezorgd voor EHBO en er zijn scheidsrechters,” zegt hij. “En, het allerbelangrijkste is – ik heb dat ook voorafgaand aan het toernooi tegen alle teams gezegd: we hebben respect voor elkaar. Ja, iedereen mag het veld op omdat hij wil winnen. Maar niet ten koste van alles.”
Het idee om dit toernooi te organiseren ontstond al in 2012. “Via de stichting MENES werd 1000 euro beschikbaar gesteld aan jongeren die een goed idee hadden voor de buurt. Ik heb toen me aangemeld en voorgesteld een voetbaltoernooi te organiseren. Sowieso wilde ik laten zien dat wij – Nederlanders van Marokkaanse achtergrond – ook graag meedoen aan de maatschappij en dat het stigma, dat we blijkbaar overal krijgen opgeplakt, zeker niet altijd klopt. En, we zijn in staat om onze bijdrage te leveren. Het zit ook in mijn aard; vroeger zat ik bijvoorbeeld in de jongerenraad voor Graan voor Visch. Ik heb altijd wel een maatschappelijke betrokkenheid gevoeld. Ik ben altijd organisatorisch bezig geweest.”
Het plan kreeg groen licht. Overigens, na vele kritische vragen. “Ja, ik moest het idee wel verkopen,” lacht Yassine. “Maar het is gelukt. Ik heb andere vrijwilligers gevonden en ik hoop echt van harte dat we dit toernooi naar een groot jaarlijkse evenement kunnen uitbouwen. Misschien hebben we over een paar jaar wel 20 of 30 teams die meedoen. Niks is onmogelijk.”
Yassine is hoe dan ook kritisch op zichzelf. “Ik kijk elke keer welke dingen beter kunnen. Ik probeer de minpunten die zijn ontstaan tijdens het organiseren, in pluspunten om te zetten. Zoals die teams – dat waren overigens Nederlandse jongens (!) – die niet kwamen opdagen. Ik weet nu dat ik van te voren het inschrijfgeld moet incasseren. Maar dat zal me dus geen tweede keer gebeuren. Ja, ik leer er veel van en daar kan ik later op andere fronten ook weer mijn voordeel mee doen.”
